Yönetmenl
iğini Giuseppe Tornatore’nin, müziğini Ennio Morricone yaptığı, başrolünde Tim Roth’un oynadığı, nedense bir türlü en iyi filmlerin ilk yüzünde bile bahsedilmeyen adı gibi efsane bir film.
Stefan Zweig’ın Satranç kısa romanında, gemide gerçekleşen eski bir mahkumla, dünya satranç şampiyonun bir oyunu vardır. O sahneyi alın bu filmde de neredeyse tamamı bir yolcu gemisindeki piyano sahnesiyle yan yana koyun…
1900 yılında gemide yolculuk yapan bir kadın doğum yapar. Fakat yeni dünya Amerika’ya giderken çocuğu yanında götürmek istemez ve kazan dairesinde “unutur”. O çocuk hayatı boyunca gemiden çıkmaya cesaret edemez. Gemi müzisyenlerinden piyano çalmasını öğrenerek yaşamını burada sürdürür.
Kalabalık fobisi, yalnızlığın dibi, müzik ziyafeti, yaşam felsefesi, dostluk vurguları mükemmel bir kurgu ve görüntüyle ve tabii, Tüm Roth’un muhteşem oyunculuğuyla birleşmiş. Yılda bir kez izlenesi bir film.