Kendimi bildim bileli gözlemliyorum ki, erkekler bazı işleri yapmaktan imtina ediyorlar, bazı işlerden ise neredeyse elleri yanacakmış gibi kaçıyorlar. Yemek yapmak, bulaşık yıkamak gibi mutfak işleri olsun, ütü yapmak, çamaşır asmak, cam silmek, ev temizlemek gibi ev işleri olsun… Bu tür işleri yapmamak için ya “ben beceremiyorum” ya da “bu erkek işi değil” gerekçileri uyduruyorlar.
Bu konu beni oldukça meşgul ediyor. Şaşırtıcı olan şu ki, bu tür davranışları sadece ataerkil çevreler içinde yetişmiş erkekler değil, sosyal statüsü oldukça yüksek entelektüeller, konuşmaya gelince “en özgürlükçü” kesilen ilericiler de gösteriyor. Kadın-erkek ilişkileri konusu konuşulurken mangalda kül bırakmayan birisine bir bakıyorsun eşi/annesi evde olmayınca, mutfakta yemek pişmiyor, evde temiz tabak çanak kalmayıncaya kadar bulaşıklar yıkanmıyor. Giyecek kalmayıncaya kadar çamaşırlar yıkanmıyor, ütü ise hiç yapılmıyor. Evi bok götürse temizlenmiyor. Camları silmek, balkonda çamaşır asmak, evin önünü temizlemek gibi, konu komşunun tanık olabileceği işlerden ise özellikle kaçınılıyor. Tabii ki bu durum herkes için aynı seviyede tezahür etmiyor ve genelleme yapmak da istemiyorum. Ama hep bir çekinceyle ya yapılmıyor bu tür işler ya da baştan savma yapılıyor. Kendi işlerini yaparken her türlü teknolojik aleti kullanma kompetanı olan bu erkekler, çamaşır/bulaşık makinesi, ütü, elektrik süpürgesi gibi elektrikli ev aletleri karşısında teknoloji cahili kesiliyorlar. Nedir bu korku? Okumaya devam et Erkekler!.. Neden korkuyorsunuz? Yoksa…
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...